Mijn landschapshart maakt zich zorgen

Want hoe gaan we dan om met ons landschap en de natuur? Wat gebeurt er als we besluiten dat we meer gebouwen nodig hebben om niet met zoveel in een omgeving te zijn? Is de wegencapaciteit voldoende als er meer OV nodig is omdat er nu eenmaal minder mensen in het ov tegelijk kunnen zijn? En we hebben gezien dat ook in de openbare ruimte en het buitengebied de druk hoog is. Mensen trokken massaal naar buiten om een frisse neus te halen. Parkeerplaatsen waren niet groot genoeg, auto’s stonden overal en nergens. Parken zaten vol. Mensen stapten op de fiets om een rondje op het platteland te gaan fietsen. Hoe kunnen we dit in goede banen leiden? Hier zijn slimme ideeën, gecombineerd ruimtegebruik en een goed landschappelijk ontwerp nodig. Hoewel wij Nederlanders niet echt gestuurd willen worden, is het soms wel wenselijk daar op een mooie manier invulling aan te geven. En dat kan ook.

Hoezo schaarste, denk je misschien? Open gebied genoeg.

Maar dat open gebied hebben we nodig, heel hard nodig. Want we hebben de kracht en schoonheid van ons landschap nodig. Groen zorgt voor filtering van lucht, voor zuurstofproductie, vastleggen of omzetten van CO2, geluidsreductie, biodiversiteit, het draagt bij aan ons welzijn, onze gezondheid, we herstellen sneller in een groene omgeving. Niet voor niets gingen velen massaal de natuur in.

Waakvlammetje is vuurzee geworden: ik ga de barricaden op voor…

Mijn landschapshart had altijd al een waakvlam voor de buitenruimte en met name landschap en natuur. Ja, ook ik heb me ernstig zorgen gemaakt over wat corona betekent. Voor mijn gezondheid, die van mijn ouders, voor mijn onderneming… maar er ontstond ook iets anders… Een drive waarvan ik hem uit het oog was verloren. Want stel nou dat ik geveld zou worden door het virus, wat dan?

Natuurlijk draait de wereld verder zonder mij… Maar er ging bij mij een vuur branden. Nee, ik ga me niet klein laten krijgen door dit virus, ik moet nog zoveel doen. Ik wil nog bijdragen aan de waarden van ons landschap, mensen dit laten inzien, natuur beschermen, het moois van de wereld tonen zodat we er stapje voor stapje meer oog voor krijgen en gaan beseffen dat we er zuinig op moeten zijn. Natuurlijk weet ik niet of het voor mij is weggelegd, maar ik wil wel zo positief mogelijk blijven. En daar heb ik GROEN bij NODIG. Dat was ook de reden om in de pen te klimmen. Nou ja, toetsenbord dan.

Want NU, juist NU is de tijd om de barricaden op te gaan, waardering voor ons groene goud te vergroten!

Waken voor prioriteiten die ons groen opslokken

Hoe kunnen we dit in goede banen leiden? Want dat er meer sturing mag komen is de laatste maand duidelijk geworden. Een frisse neus buiten is prima, maar de toestroom naar de natuurgebieden was zo groot dat er delen moesten worden afgesloten. Ook kwamen er berichten door dat de natuur erg werd verstoord. Mensen die dwars door de natuur liepen, lammetjes die werden opgejaagd… En hoewel genieten van de  natuur het besef dat we er zuinig op moeten zijn zal vergroten, moeten we die natuur ook beschermen. Soms gewoon ook echt even natuur laten en van een afstand kijken. Ook dat is genieten.

Onze economie heeft het door deze crisis enorm zwaar gekregen. En ja, daar moet wat aan gebeuren om dat weer op gang te krijgen. Maar helemaal terug naar hoe het was voor de crisis is ook niet langer wenselijk. Respect voor landschap en natuur in onontbeerlijk voor ons welzijn. Want wou jij in een groot Mexicostad willen wonen zonder ook maar een enkele boom of plant?

We moeten er dan ook voor waken dat economische belangen boven landschap en natuur worden gesteld. We hebben de effecten van minder auto- en vliegverkeer ondervonden de afgelopen weken. Ja, we hebben de economie nodig, maar minstens zo belangrijk zijn natuur en landschap. Juist nu moeten deze twee groene pijlers volwaardig worden meegenomen in de toekomstige plannen.

Deze crisis zorgt er bij mij voor dat ik alleen maar harder wil strijden voor natuur en landschap want ze zijn van vitaal belang. Vitaal ja. Een stevige woordkeuze in deze tijden van vitale beroepen.

Verder kijken, gewoon eens je ideeën de vrije loop laten

Ik kan het niet helpen vast vooruit te kijken, wat is er dan WEL mogelijk? Een bord neerzetten met niet parkeren zal wellicht averechts werken. Maar wellicht kunnen we met verharde groenstroken meer sturen, terwijl het op rustige dagen nog steeds een groen beeld geeft? En met leuk kaartmateriaal kunnen we mensen ook vast beter sturen tijdens een wandeling. En ik geloof in de kracht van beeld. Door beeldmateriaal toe te passen, denk aan infopanelen aan het begin of in een gebied kunnen we wijzen op de waarden, wat zie je en zo de bewustwording vergroten. Misschien dat iets simpels als een kleurplaat van een vlinder al kan helpen. Een boekje met hoe een gebied was en is geworden. Een landschapsontwerp waarin allerlei functies een plek krijgen, ook zonneparken.

Hoe verander je de wereld? Hoe loop je een marathon? De meeste mensen doen dat ook niet ineens. Die beginnen ook met een paar stapjes en gaan dan steeds een stukje verder lopen, een stukje harder.

Ik wil die bewustwordingsmarathon ook lopen, stapje voor stapje. Mijn kennis en kunde zet ik dan ook heel graag in voor ons groene goud en zo de wereld stapje voor stapje mooier maken.

Ja, hier heb ik ideeën over. Benieuwd? Ik ga graag met je in gesprek.